Iedereen krijgt er ooit mee te maken, de kleine lettertjes zijn niet meer te lezen en de armen worden te kort. Dit verschijnsel wordt ook wel ouderdomsverziendheid genoemd, hoe kan dit nou? Hieronder leggen wij u precies uit wat het is:

Een normaal oog staat in rust ingesteld op oneindig; om op minder dan 6 meter (optisch oneindig) afstand scherp te zien moet het accommoderen (aanpassen aan de afstand). Als een mens ouder wordt vermindert hett vermogen om te accomoderen omdat de ooglens minder elastisch wordt. Met het ouder worden moet de tekst steeds wat verder weg worden gehouden om scherp te kunnen zien. In de praktijk merk je daar pas wat van na het 40ste levensjaar (het spreekwoordelijk te kort worden van de armen). De afstand om te kunnen lezen bedraagt dan namelijk meer dan de normale leesafstand van 30 cm. 

Meestal is vanaf de leeftijd van circa 45 jaar een bril met positieve (plus) lenzen nodig ter correctie: de wel bekende leesbril. Ook het zien op wat grotere afstanden (tussen 30cm en 100cm) wordt met stijgende leeftijd moeilijker: een beeldschermbril biedt dan uitkomst. Eerst kan men nog volstaan met een lage sterkte (+1.00), maar op den duur is +2.50 nodig. Voor mensen die al een bril dragen, komt deze positieve correctie bovenop de correctie die nodig is voor het vertezicht. 

Leuk om te weten: kinderen kunnen zelfs met hun neus vrijwel op de tekst nog goed lezen, probeer dit maar eens na te doen!